نسخۀ شفابخش مدیر کل جدید

در جوامع توسعه یافته، نیروی انسانی بازنشسته به مفهومی که ما جهان سومی‌ها داریم، ندارند. آن‌ها نیروی انسانی خود را به عنوان مهمترین سرمایه و ارزشمندترین ذخیرۀ فکری و برنامه‌ریزی، هیچ وقت از محل کار خود منفک نمی‌کنند. در حقیقت بازنشستگان، جعبۀ سیاه هر سازمان و نهادی هستند و اطلاعات دسته‌بندی شده‌ای از حداقل ۳۰ سال خدمت، با تمام تجارب، رویکرد‌ها، ضعف‌ها و فرصت هایِ موفقیت را دارند که می‌توانند منشأ خدمت بهتر و راهبردی برای مدیریت‌ها بعدی باشند.
در سال ۱۳۹۷، سیدابوصالح دانشفر یکی از چهره‌های ماندگار آموزش و پرورش، تربیت بدنی و جوانان و مداح و ذاکر پرآوازۀ اهل بیت و شهدای استان، مدتی را در بیمارستان شهید بهشتی یاسوج یعنی ۲۰۰ متری هر سه دستگاه، بستری بودند. این در حالی بود که گوش مدیر هر سه چهار دستگاه آموزش و پرورش، تربیت بدنی و جوانان، ارشاد اسلامی و تبلیغات اسلامی به «بشین و برپای» نمایندگان وقت گچساران و بویراحمد بدهکار بود و نخبگان و پیشکسوتان و خدمت به مردم، اصلاً اولویت‌شان نبود.
اما، قریب ۱۵ روز قبل، حکم ابلاغ محمد جمالی آرند را به عنوان سرپرست اداره کل آموزش و پرورش استان صادر کردند. ۸ روز پس از انتصاب، عید شد و‌ایشان به جای استراحت و گشت و‌گذار با خانواده، به دیدار نخبگان، پیشکسوتان و مشاهیر آموزش و پرورش استان در شهرستان‌های مختلف رفتند. اتفاقاً یکی از این بازدید شده‌ها، استاد سیدابوصالح دانشفر بود. همان که در نزدیک‌ترین بیمارستانِ به دستگاه‌های استانی، بیش از ۵۳ روز بستری بود و هیچکدام از مدیران، سراغش را نگرفتند، حال که الحمدالله در صحت و سلامتی هستند، به نهایتِ ادب و قدرشناسی، توسط سرپرست جدید آموزش و پرورش استان و جناب حاج دبیقی معاون‌شان، مورد محبت و تفقد قرار گرفتند.
این رسم زیبا و قدرشناسی جناب آقای جمالی آرند از پیشکسوت آموزش و پرورش، یعنی انتصاب مدیری با نهایت شناخت و درک از حقیقتِ آموزش و پرورش. ‌ای کاش، سایر مدیران بویژه تربیت بدنی که ارزشمندترین نخبگان دیروز این استان به عنوان پیشکسوتان ورزش را متولی است، معنای ورزش و نقش آن در سلامت جامعه و افرادش را میدانست تا سینه خیز با پابوس سرمایه‌های گرانقدر ورزش استان می‌رفت. ‌ای کاش مدیران ارشاد اسلامی و تبلیغات اسلامی استان از بدرقه بی‌نظیر مردم استان و کشورمان از خواندگان محلی«سجاد رزمجو و میرزا درجی» درس می‌گرفتند و پیشکسوتان ذاکرِ اهل بیت را درک می‌کردند تا همچنان فهمیدن مردم برای آن‌ها از دل سپردن به میز و صندلی‌شان ارزش دیگری می‌گرفت. روزگاری نه چندان دور، میدان مرکزی دهدشت با صدای الهام بخش حاج امامی و سیدابوصالح دانشفر، هزاران عاشق و دلدار مولایمان، امام حسین(ع) را میزبان بود. کجا می‌فهمید که یعنی چه؟
به هرجهت باید از جناب آقای محمد جمالی آرند سپاسگزاری کرد که نگذاشتند حقیقت از چهرۀ آموزش و پرورش استان پاک شود و به جای آنکه مثل دیگران، لذت میز را ببرد، صفای هم نشینی با پیشکسوتان و نخبگان خود را ارزشمند دانست و دیدارشان را اولویت قرار داد. انشاءالله که سایر مدیران و منتصبین دستگاه‌های دولتی، به این رسم نیکِ قدرشناسی پیشکسوتان عنایت نموده و قبل از آن دیر شود، درک کنند.